Шереметьево (Чулхула облаçĕ)

Шереметьево
Ялав	Герб
Патшалăх	Раççей
Федераци субъекчĕ	Чулхула облаçĕ
Муниципаллă район	Вăратин
Ял тăрăхĕ	Отары
Координатсем	56°05′07″ с. ш. 45°57′56″ в. д.HGЯO{{#coordinates:}}: нельзя иметь более одной первичной метки на странице
Шалти пайлану	урамсем
Ял	Ял
Наци йышĕ	чăвашсем, вырăссем
Конфесси йышĕ	православсем
Этнохороним	шереметьевăсем
Вăхăт тăрăхĕ	UTC+4
Телефон кочĕ	+7 +7 83164
Почтă индексĕ	606260
Автомобиль кочĕ	52, 152
ОКАТО кочĕ	22 221 832 008

Ку терминăн урăх пĕлтерĕшсем пур, Шереметьево (пĕлтерĕшсем) пăхăр.

Шереметьево (выр. Шереметьево) — Чулхула облаçĕнчи Вăратин районĕн ялĕ. Чăвашсем никĕсленĕ. Хальхи вăхăтра та чăвашсемех пурăнаççĕ. Тата вырăссем. Чи çывăхри чăваш ялĕ — Кукшату (2 км 415 м^[1]). (Юрты тата çывăхрах, анчах унта халь никам та пурăнмасть). XIX ĕмĕр вĕçĕпе XX ĕмĕр пуçламăшĕнче ку тĕлте чăваш ялĕсенчен шăпах Шереметьево чăн малтан никĕсленнĕ^[2].

Ялăн хăйне уйрăм оригиналла чăвашла ячĕ пулнă-и, пулман-и, пур-и, çук-и — çакă халлĕхе паллă мар. Ун пек ят пулни е пурри палăрсан, паллах, статья ятне те улăштарма тивет.

Тавралăхĕ

Шупашкар-Мускав автоçултан аякрах мар. Сăр вуррин сулахай енĕ, Огневка шывĕн тăрăхĕ.

Тавралăх пирки тата ак çаканашкал хыпарсем^[2]:

Основные урочища вокруг поселка получили свои названия. Это леса Ламбасъвурмань «Ламбасовский лес» (за Синьорам, по эту сторону дамбы), Карпъмаксимчавурмань «лес Карпа Максимовича» (в стороне поселка Казанского), Казанскивурмань. Есть и прочие урочища. Пасека в двух километрах к юго-востоку, Шепетова сторожка (в 2-3 километрах восточнее поселка, чуть ближе Барской дороги), Ламбасъодарь (вдоль дамбы у такового леса, где косили лысогорцы), Спиридонъодарь (по реке Огневке), «Большой Кенккасен» (сейчас заросло), Хыръзяри «сосновая поляна» (большая поляна между Шереметьевым и Лысой Горой, другое название – Хыръгозь). Поле к югу, где рос боярышник, называют Кадркасъпатнеле «к боярышнику» (к западу за Тюрьорам). Выгон к северо-востоку (по дороге на Лысую Гору, рядом с лесом) – Секторъани.

<Вырăсла текста кĕскен чăвашла ăнлантарни: Кунта ял тврашĕнчи тĕлсен тата вырăнсен чăвашла ячĕсене вырăсла транскрипцилесе палăртса тухнă.>

Халăх йышĕ, ял тытăмĕ

2002-мĕш çулта 67 çын пурăннă, 87% чăваш^[3].

2010-мĕш çулхи çырупа ялта ... çын пурăнать. Урамсен вырăсла ячĕсем: улица 1 Мая, улица Заречная, улица Советская^[4]. Урамсен чăвашла ячĕсене илес пулсан, ак çакна палăртмалла^[2]:

Основная улица, сложившаяся по древней Лашманской дороге, у первых жителей поселка получила название Тюрьорам «прямая улица». Сейчас улица официально названа Советской, состоит из двух частей – Анатъкокр «нижний конец» и Турикокр «верхний конец». От их стыка в восточную сторону отходит улица Пралукъкокри или Пралук «переулок», по другому Фермскиорам, официально – улица 1 Мая. Параллельно ей, за Огневкой, расположена Синьорам «новая улица», по-другому Хызялдиорам «задняя улица», официально – улица Заречная. В Тюрьорам, между домами 3 и 5, до сих пор стоит старое дерево, около четырех метров в обхвате – Олбутьймри «барская ветла».

<Вырăсла текста кĕскен чăвашла ăнлантарни: Кунта урам ячĕсене тата ытти топонимсене вирьял диалектне тата литературăлла чĕлхене хутăштарса каласа тухнă: Орам, çав вăхăтрах Пралук. Тата ытти те.>

Паллă çынсем тата ытти уйрăм харкамлăхсем

Кăсăклă фактсем

Çав. пекех

Чулхула облаçĕнчи чăваш ялĕсем.

Вуламалли

Научный отчет по проекту "Чуваши Приволжского округа", Шупашкар, 2002. 192 с.
Иванов В.П. Этническая география чувашского народа. Ч., 2005.
Ягафова Е.А. Чуваши Урало-Поволжья (история и традиционная культура этнотерриториальных групп). Ч., 2007.
Ерагин, Евгений Евстафьевич. В устье Суры, по Огневке : [ист.-краеведч. очерки] / Е. Е. Ерагин. - Н. Новгород, 2006(Чебоксары: Тип. изд-ва "Новое время"). - 387 с. : фот., карт.-схем., факс.; 20 см.
Козяков, В.Ф. Основание населённых пунктов Отарской сельской администрации //Воротынская газета. – 2008. – 1, 8, 15, 22, 29 августа,.5, 12 сентября.
Наш край. Составитель В. Шамшурин. «Книга».2006 г.
Еремин, М.И. Земля Воротынская/ М.И.Еремин. – Нижний Новгород: ГИПП «Нижполиграф», 1998. – 224с., ил.
Еремин, М. Казанка: Размышления по пути из Нижнего до Чебоксар // Воротынская газета –1999. – 18 марта (начало).
Еремин, М. Соль земли Воротынской. Кн.1/ М. Еремин. – Чебоксары: Новое время, 2007. – 400 с., ил.
Еремин, М.Соль земли Воротынской. Кн.2/ М.Еремин. – Чебоксары: Новое время, 2007. – 440 с., ил.
Дюжаков,А.М. В Краю Воротынском/ А.Е.Асташин, Н.И.Асташина, А.М.Дюжаков. – Чебоксары,2009. – 168 с.