Тригономе́три (ав.гр. τρίγωνον «виçкĕтеслĕх» и μετρέω «виçетĕп», у.к. виçкĕтеслĕхсене виçесси) — математика пайĕ, унта тригонометрилле функцисене тата вĕсене геометрире усă курассине тишкереççĕ[1]. Ку термин пирвайхи хут 1595-мĕш çулта   нимĕç математикĕн Бартоломеус Питискусăн (1561—1613) кĕнекин ячĕ пек çуралнă, ăславĕ вара чăннипе сĕм авалах пулнă, астрономире, архитектурăра, геодезире унпа нумай усă курнă.

Тригонометрилле функцисем

тӳрлет


Вуламалли

тӳрлет
  • Boyer, Carl B. A History of Mathematics. — Second Edition. — John Wiley & Sons, Inc., 1991. — ISBN 0-471-54397-7.
  • Christopher M. Linton (2004). From Eudoxus to Einstein: A History of Mathematical Astronomy . Cambridge University Press.
  • Weisstein, Eric W. «Trigonometric Addition Formulas». Wolfram MathWorld. Weiner.

Асăрхавсем

тӳрлет
  1. ^ Советский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия, 1982.