Эллак

Эллак — Аттил ывăлĕ, хунсен патши.

Эллак ячĕ икĕ сăмахран пуçтарăнать: Эл — çĕршыв, патшалăх, ак — кĕрешӳçĕ.

Пурнăçĕ, ĕçĕсем

Вăл хăçан çурални палли çук. Унăн ятне чăнлавсенче 448 çулта кăтартнă. В.В.Латышев "Известия древних писателей" кĕнекинче хунсен патши Аттил 448 çулта Эллак ывăлне акацирсен ханĕ туса хунине каланă. Акацирсем тесе ун чухне Тухăç ен хунсене каланă, вĕсем Çурçĕр Кавказ çеçенхирĕсенче пурăннă.

Кун пирки М.И.Артамонов хăйĕн "История хазар" кĕнекинче те çырать:

"Часть изменивших акацирских вождей была перебита, других застили покориться. Хотя Куридах уцелел и остался во главе своего племени, начальником над акацирами и другими причерноморскими племенами Атилла поставил в 448 году своего старшего сына Эллака".

Венгрсен паллă ӳнерçин Мор Танăн "Аттил ĕçки-çики" ӳкерчĕкĕнче Аттил патшине курма пулать, унтах та унăн кăнар-тиккийĕ Эллак, сылтăм енче курăнать. М.И.Артамонов Эллак Недао патĕнчи çапăçура вилнĕ тесе çырать.

Вуламалли

• В.В.Латышев "Известия древних писателей"
• Артамонов М.И. «Хасарсен историйĕ»
• Юхма Мишши, «Авалхи чăвашсем, Шупашкар, 1996.

</noinclude>