Электрогидродинамика


Электрогидродинамика (ЭГД) — гидродинамики тата электростатика хĕресленнĕ тĕлте çуралнă ăслав дисциплини. Вăл электро ток начар яракан шĕвексене (шĕвĕ диэлектриксене, хуткăçсене, ГСМ материалĕсене т. ыт. те.) электро уйа вырнаçтарсан вĕсем еплерех куçнине тишкерет.

Классикăлла электродинамика
Электро · Магнетизм
Çавăн пекех «Физика порталĕ»

ЭГД-эффектсенчен ытларахăшĕ кĕтменлĕхсемлĕ тата вĕсене паянхи кунчченех ăнлантарайман. Ку электрогидродинамикăлла пулăмсем шутсăр линилле маррипе те çыхăннă, çавна кура вĕсене тĕпчеме кансĕр[1].

ЭГД-эффектсене çаксем тĕпченĕ

Асăрхавсем тӳрлет

  1. ^ 1 тата 2 А. И. Жакин. Электрогидродинамика // УФН. — 2012. — Т. 182. — С. 495—520.

Литература тӳрлет

Кĕнекесем тӳрлет

  • И. Б. Рубашов, Ю. С. Бортников. Электрогазодинамика. — М.: Атомиздат, 1971.
  • Ю. К. Стишков, А. А. Остапенко. Электрогидродинамические течения в жидких диэлектриках. — Л.: Издат. Ленинградского университета, 1989. — 174 с.
  • Electrohydrodynamics / A. Castellanos. — Wien: Springer, 1998. — (CISM Courses and Lectures No. 380).

Статьясем тӳрлет

  • А. И. Жакин. Электрогидродинамика // УФН. — 2012. — Т. 182. — С. 495—520.
  • А. И. Жакин. Электрогидродинамика заряженных поверхностей // УФН. — 2013. — Т. 183. — С. 153–177