Хĕвеланăç вырăс чĕлхи
Хĕвеланăç вырăс чĕлхи (х-т. вырăс. рус(ь)кий ѧзыкъ, рус(ь)ка мова[2][3], проста мова[4][5][6][3], бел. старабеларуская мова, укр. староукраїнська мова, пол. język ruski, лат. lingua ruthenica, lingwa lietowia[7]) — >
| Хĕвеланăç вырăс чĕлхи | |
|---|---|
| Тăван ячĕ: | рус(ь)кий ѧзыкъ, руска(ѧ) мова, проста мова |
| Патшалăхсем: | — |
| Регионсем: | Тухăç Европа |
| Калаçакансен пур йышĕ: | - |
| Статус: | çухалнă |
| Çухалнă: | аталанса тухăç славян чĕлхисем çине пайланса кайнă[1] |
| Классификаци | |
| Категори: | Еврази чĕлхисем |
| Индоевропа йышĕ | |
| Çырулăх: | кириллица, глаголица |
| Чĕлхе кочĕсем | |
| ГОСТ 7.75–97: | дрр 188 |
| ISO 639-1: | — |
| ISO 639-2: | — |
| ISO 639-3: | orv |
| Çавăн пекех пăхăр: Проект:Лингвистика | |
Асăрхавсем тӳрлет
- ^ Советский энциклопедический словарь. Изд-во "Советская энциклопедия". М.: 1979. — С. 416.
- ^ "Ruthenia (Lithuania-Rus), " in Europe: A Literary History, 1348—1418. Edited by David Wallace. Oxford University Press, 2016, Volume 2, pp. 420—439. — P. 424. / This new secular culture was associated with democratization of the language of writing, which formed as a result of interaction between local spoken (Belarusian-Ukrainian) dialects and literary models of Church Slavonic and Polish. To distinguish this language from the bookish Church Slavonic on one hand and from the vernacular language of northern and north-eastern Rus on the other, it is referred to as Ruthenian (lingua Ruthenorum), or — using its self-identifying name — ‘ruska mova’.
- ^ 1 тата 2 Смирнова Е. А. «Проста мова» как лингвистический феномен (реконструкция глагольной системы на материале Евангелия Тяпинского). 2021 ҫулхи Ҫурла уйӑхӗн 28-мӗшӗнче архивланӑ. — С. 2
- ^ Успенский Б., 2002, с. 394—400
- ^ Мозер М., 2002
- ^ Иванов Вяч. Вс. Славянские диалекты в соотношении с другими языками Великого княжества Литовского // Славянское языкознание. XIII международный съезд славистов. Любляна, 2003 г. Доклады российской делегации. М., Индрик, 2003.
- ^ упоминается в Хронике Констанцского собора Ульриха фон Рихенталя, XV век.
Литература тӳрлет
- Анічэнка У. В. Беларуска-ўкраінскія пісьмова-моўныя сувязі. — Мн., 1969.(белар.)
- Иванов Вяч. Вс. Славянские диалекты в соотношении с другими языками Великого княжества Литовского // Славянское языкознание. XIII международный съезд славистов. Любляна, 2003 г. Доклады российской делегации. — {{{1}}} м, Индрик, 2003.
- Иванов Вяч. Вс. Языки, языковые семьи и языковые союзы внутри Великого княжества Литовского // Speculum Slaviae Orientalis: Muscovy, Ruthenia and Lithuania in the Late Middle Ages = Московия, Юго-Западная Русь и Литва в период позднего Средневековья (UCLA Slavic Studies, New Series, Vol. IV) / под ред. Вяч. Вс. Иванова, Ю. Верхоланцевой. — {{{1}}} м: «Новое издательство», 2005. — C. 93−121.
- Мякишев В. П. Стоит ли искать диалектные корни официального языка Великого Княжества Литовского? // Волинь — Житомирщина. — 2013. — № 24. — С. 141—151.
- Свяжынскі У. Аб статусе беларускай і ўкраінскай моў у часы Вялікага Княства Літоўскага // Metriciana. Даследаванні і матэрыялы Метрыкі Вялікага Княства Літоўскага. — Т.2. — Мн., 2003. — C. 132−163.(белар.)
- Свяжынскі У. Праблема ідэнтыфікацыі афіцыйнай мовы Вялікага Княства Літоўскага // Metriciana: Даследаванні і матэрыялы Метрыкі Вялікага Княства Літоўскага. — Т. І. — Мн., 2001. — С. 109−136.(белар.)
- Франчук В. Ю. Язык Великого княжества Литовского в трудах Е. Ф. Карского // Вопросы языкознания, № 2 2011 — ISSN: 0373-658X
- Danylenko A. «Prostaja mova», «Kitab», and Polissian Standard // «Die Welt der Slaven LI». — 2006. — № 1. — P. 80−115.(акăлч.)
- Stang Chr. S. Die westrussische Kanzleisprache des Grossfurstentums Litauen. — Oslo: Dybwad, 1935.(ним.)