Сунь Ятсен

Сунь Ятсе́н (кит. йăла 孫逸仙, çăм. 孙逸仙, пиньинь: Sūn Yìxiān, палл.: Сунь Исянь; Сунь Вэнь (литературăри суя ячĕ); Сунь Чжунша́нь (эмиграцири ят); чӳк, 12, 1866 — пуш, 12, 1925) — китай революционерĕ, Гоминьдан партине йĕркелекенĕ, Китай чи хисеплĕ политика ĕçченĕ. 1940 çулта, вилнĕ хыççăн, Сунь Ятсен «наци ашшĕ» титула тивĕçнĕ.

Сунь Ятсе́н

Кун-çулĕ

Сунь Ятсен 1866 çулхи чӳкĕн 12-мĕшĕнче Сяншань Цуйхэн ялĕнче (халĕ Чжуншань, Гуандун провинцийĕ) çуралнă. Çуралсан ăна Вэнь ят панă. Малашне вăл Сунь Вэнь тата Сунь Чжуншань «Вăтаçĕр Тăвĕ» (çак ят унăн япунла «Накаяма» суя ячĕн аналогĕ пулать) ятсемпе пурнать. Унăн тăван чĕлхи — китай чĕлхин кантон диалекчĕн чжуншань варианчĕ.

Вуламалли

• Матвеева Г. С. Отец республики: Повесть о Сунь Ят-сене. — М.: Политиздат, 1975. — (Пламенные революционеры) — 398 с, ил.
• И. Ермашев Сунь Ят-сен. — М.: Молодая гвардия, 1964. — (Жизнь замечательных людей)
• Сунь Ят-сен. 1866—1966. К столетию со дня рождения. Сборник статей, воспоминаний и материалов. — М.: Гл. редакция восточной литературы, 1966.
• Сунь Ятсен. Избранные произведения. — М. Наука, 1985.
• Тихвинский С. Л. Завещания китайского революционера: Сунь Ятсен: жизнь, борьба и эволюция политических взглядов. — М.: Политиздат, 1986.
• Ежедневная газета «Советская Сибирь» № 209 13 сентября 1924 год. Новониколаевск (статья: Сун-Ят-Сен) 2014 ҫулхи Нарӑс уйӑхӗн 23-мӗшӗнче архивланӑ.

Каçăсем

• Сунь Ятсен — Энциклопедия «Вокруг света» 2013 ҫулхи Ҫӗртме уйӑхӗн 19-мӗшӗнче архивланӑ.
• СУНЬ ЯТСЕН | Онлайн Энциклопедия Кругосвет