Иванов Прохор Иванович

Иванов хушаматлă урăх çынсем çинчен Википедире статьясем пур.

Иванов Прохор Иванович (1901-1920) — çар çынни, граждан вăрçин паттăрĕ.

Иванов Прохор Иванович
Çуралнă вăхăт	1901
Çуралнă вырăн	Хусан кĕперни, Етĕрне уесĕ, Йăлкăш ялĕ
Вилнĕ вăхăт	1920
Вилнĕ вырăн	Крым
Гражданлăх	Раççей империйĕ, Раççей Федерацийĕ

Пурнăçĕ

Йăлкăш ялĕнче çуралса ÿснĕ. (Халĕ Чăваш республикин Элĕк районĕ).

Çавăн пекех пăхăр

• Граждан вăрçи.

Асăнмалăх

• Паттăра асăнса хайланă "Эсĕ халăх чĕринче" юрă пур (мусăкĕ: А.М. Михайлов, сăвви: В.А. Урташ, вырăсла текст: А.И. Дмитриев).

Вуламалли

• Шорников Б. Прохор Иванов. Ш.: Чăв.кěн.изд-ви. 1972.
• Демьян Бедный. Красноармеец Иванов. Поэма (вырăсла).
• Петĕр Хусанкай. Çĕрте те çĕрместпĕр. Поэма.

Каçăсем

• Рубиновая звезда. Шагурин Николай Яковлевич. ЭПИЛОГ. «СМЕРТИ НЕ ПОДВЛАСТНО!»
• Бессмертие Прохора Иванова.