Гарнье Опери
Париж опери (фр. Opéra de Paris) е Гранд-опера́ (фр. Grand Opéra), хальхи Францире Опера́ Гарнье́ (фр. Opéra Garnier) пек паллă — Парижри театр, тĕнчери чи паллă та пĕлтерĕшлĕ операпа балет театрĕсенчен пĕри.
| Гарнье Опери | |
 Гранд-опера́ çурчĕ, 1900 | |
| Йĕркеленĕ | 1862 |
|---|---|
| Театр çурчĕ | |
| Вырнаçу | Париж, Франци |
| Тĕп дирижёрĕ | Филип Жордан |
| Каçăсем | |
| visites.opera-de-paris.com/… | |
| [[Commons:Category:Category:Opéra Garnier|Шаблон:Малтан ят]] Викиампарта | |
Кун-çулĕ
тӳрлетГарнье керменĕ — XIV-мĕш Людовик 1669 çулта çак ӳнер тĕсне хапăлласа илнĕ хыççăн париж оперин вунвиççĕмĕш çурчĕ пулса тăрать. 1858 çулхи 14 кăрлачра III Наполеона вĕлерме тăнă хыççăн Лё Пёлетье́ (Le Peletier) урамĕнчи операн кивĕ çуртне император кайма пăрахнă та çĕнĕ çурт туса лартма хушнă. Чи лайăх проектне конкурспа суйласа илнĕ, унччен никам та пĕлмен вăтăрпиллĕкри Шарль Гарнье çĕнтерÿçĕ пулса тăнă. Гарнье (Palais Garnier) керменĕнче, Парижăн IX-мĕш тавралăхĕнче, (avenue de l’Opéra) вĕçĕнче, çавăн пек ятлă метро станцийĕпе юнашар вырнаçнă. Çурт-йĕрĕ эклектикалла архитектуран боз-ар уйрăмлăхĕн тĕслĕхĕ пулса, III Наполеон тата префект Осман пурнăçа кĕртнĕ хулари пысăк çĕнелĕхсен тапхăрне лекет. Нумай вăхăт хушши театр çуртне Париж опери тенĕ, анчах 1989-мĕш çулта Париж наци опери валли иккĕмĕш театр пусмине — Бастили Опери уçнă хыççăн, ăна Шарль Гарнье архитектор ячĕпе чĕнме пуçлаççĕ. Иккĕшĕ те «Париж наци опери» (Opéra national de Paris) ятпа пĕрлешĕнсе тăраççĕ.
Пĕлтерĕшлĕ премьерaсем
тӳрлет
Опера
тӳрлет- 1774 — «Ифигения Авлидра», Кристоф Виллибальд Глюк
- 1779 — «Ифигения Тавридара», Кристоф Виллибальд Глюк
- 1828 — «Портичи чĕмсĕрĕ», Франсуа Обер
- 1829 — «Вильгельм Телль», Джоакино Россини
- 1831 — «Роберт-Дьявол», Джакомо Мейербер
- 1835 — «Жидовка», Фроманталь Галеви
- 1836 — «Гугеноты», Джакомо Мейербер
- 1838 — «Бенвенуто Челлини», Гектор Берлиоз
- 1840 — «Фаворитка», Гаэтано Доницетти
Çĕрлехи театр - 1847 — «Иерусалим», Джузеппе Верди
- 1849 — «Пророк», Джакомо Мейербер
- 1855 — «Сицилийская вечерня», Джузеппе Верди
- 1861 — «Тангейзер», Рихард Вагнер
- 1865 — «Африканка», Джакомо Мейербер
- 1867 — «Дон Карлос», Джузеппе Верди
- 1884 — «Манон», Жюль Массне
- 1885 — «Сид», Жюль Массне
- 1902 — «Пеллеас тата Мелизанда», Клод Дебюсси
- 1911 — «Испанский час», Мориса Равеля
- 1927 — «Бедный матрос», Дариус Мийо
Куракансен залĕ - 1947 — «Груди Тиресиаса», Франсис Пуленк
- 1979 — «Лулу», Альбан Берг
- 1983 — «Святой Франциск Ассизский», Оливье Мессиан
Балет
тӳрлет- 1832 — «Сильфида», Жан Шнейцхоффер; балетмейстер Филиппо Тальони
- 1841 — «Жизель», Адольф Адан; балетмейстерсем Жюль Перро тата Жан Коралли
- 1928 — «Болеро», Морис Равель
- 1860 — «Бабочка», Жак Оффенбах; балетмейстер Мария Тальони
Вуламалли
тӳрлет- Allison, John, editor (2003). Great Opera Houses of the World, supplement to Opera Magazine, London.
- Ayers, Andrew (2004). The Architecture of Paris. Stuttgart; London: Edition Axel Menges. ISBN 978-3-930698-96-7.
- Beauvert, Thierry (1996). Opera Houses of the World. New York: The Vendome Press. ISBN 978-0-86565-977-3.
- Fauser, Annegret, editor; Everist, Mark, editor (2009). Music, Theater, and Cultural Transfer. Paris, 1830–1914. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-23926-2.
- Fontaine, Gérard (2000). Charles Garnier's Opéra: Architecture and Exterior Decor, translated by Ellie Rea and Barbara Shapiro-Comte. Paris: Éditions du Patrimoine. ISBN 978-2-85822-581-1.
- Fontaine, Gérard (2004). Charles Garnier's Opéra: Architecture and Interior Decor, translated by Charles Penwarden. Paris: Éditions du Patrimoine. ISBN 978-2-85822-801-0.