Гектор Берлиоз

Гектор Берлиоз
	Гектор Берлиоз
Тĕп хыпар
Тулли ят	Луи-Эктор Берлиоз
Çуралнă вăхăт	1803 çулхи раштав уйăхĕн 11-мĕшĕ
Çуралнă вырăн	Ла-Кот-Сент-Андре, Франци
Вилнĕ вăхăт	1869 çулхи пуш уйăхĕн 8-мĕшĕ
Вилнĕ вырăн	Париж, Франци
Патшалăх
Профессисем	композитор, дирижёр
Инструментсем	гитара, флажолет, флейта
Жанрсем	романтизм

Гектор Берлиоз е Луи-Эктор Берлиоз (фр. Louis-Hector Berlioz) , раштав уйăхĕн 11-мĕшĕ, 1803, Ла-Кот-Сент-Андре, департамент Изер - пуш уйăхĕн 08-мĕшĕ, 1869 Париж}}) — XIX-мĕш ĕмĕрти Франци композиторĕ, дирижёрĕ, романтизм юхăмĕн музыка çыравçи. Франци Институчĕн пайташĕ (1856).

Пурнăçĕпе ĕçĕ-хĕлĕ

Гектор Берлиоз Гренобль çумĕнчи Ла-Кот-Сент-Андре ятлă пĕчĕк хулара (департамент Изер) кăнтăр-хĕвелтухăç Францире çуралнă. Унăн ашшĕ, Луи-Жозеф Берлиоз, хисеплĕ тухтăр пулнă. Луи-Жозеф Берлиоз атеист пулнă]; амăшĕ вара, Мария-Антуанетта, католи тĕнĕнче пулнă. Çемьере ултă ачаран виççĕшĕ пĕчĕклех вилнĕ. Çамрăк Гектора вĕренÿ парасшăн ытларах ашшĕ тăрăшнă.

Ача çулĕсене Берлиоз тĕп хуларан инçетре ирттернĕ, халăх юррисене итленĕ, авалхи юмах-халапсемпе паллашнă.

Хайлавĕсем

Симфонисем

Фантастикалла симфони Op.14, H 48 (Symphonie fantastique, 1830)
Гарольд Италире Op.16, H 68 (Harold en Italie) — альта тата оркестр валли (1834)
Ромеопа Джульетта — симфони Уильям Шекспира тăрăх хор, солистсем тата оркестр валли Op.17, H 79 (1839)
Траурлă-триумфлă симфони Op.15, H 80a, b (1840)

Увертюрасем

Вăрттăн тÿресем H 23d (1826)
Уэверли H 26 (1826-1828)
Тăвăл (Шекспир тăрăх, хорпа) H 52 (1830)
Король Лир Op.4, H 53 (1831)
Роб Рой H 54 (1831)
Бенвенуто Челлини H 76b (1838)
Рим карнавалĕ Op.9, H 95 (1844)
Корсар Op.21, H 101 (1846-1851)
Беатричпе Бенедикт H 138 (1860-1862)

Концерт хайлавĕсем

Rêverie et caprice — для скрипки с оркестром Op. 8, H 88 (1841)
Марш к последней сцене Гамлета H 103 (1844)
Марш троянцев H 133b (1864)

Вокал хайлавĕсем

Çуллахи каçсем Op.7, H 81

Кантатасем

Греци революци (2-е разные версии) H 21a, H 21b (1825-1826, 1833)
Орфей вилĕмĕ H 25 (1827)
Эрминия H 29 (1828)
Клеопатра H 36 (1829)
Сарданапал вилĕмĕ H 50 (пĕчĕк пайĕ çех упранса юлнă) (1830)

Фантастикалла симфони алçыравĕн пĕрремĕш страници

5 мая Op.6, H 74 (1831-1835)
Эригона (пĕр пайĕ çех упранса юлнă) H 77 (1835-1838)
Hymne à la France H 97 (1844)
Chant des chemins de fer H 110 (1846)
L’Impériale Op.26, H 129 (1854)
Le Temple universel Op.28, H 137 (1861)

Операсем

Вăрттăн тÿресем H 23 (пайĕсем çех упранса юлнă) (1825-1834)
Бенвенуто Челлини Op.23, H 76a (1838)
La nonne sanglante H 91 (вĕçлемен) (1841-1842)
Фауста хурлани Op.24, H 111 (La Damnation de Faust, 1846)
Троя çыннисем H 133a (Les Troyens,1863)
Беатричепе Бенедикт H 138 (1863)

Хор хайлавĕсем

Торжественная месса (Messe Solennelle) H 20 1824
Реквием Op. 5, H 75 (Grande Messe des morts, 1837)
Te Deum Op. 22, H 118 1848-1849
Оратори Христос ачалăхĕ Op. 25, H 130 (L’enfance du Christ, 1853-1854)

Кĕвĕ пайĕсем

Каçăсем

Беатриспа Бенедикт опера увертюри

	Гектор Берлиоз Викиампарта^?

The Hector Berlioz website (акăлч.)
Берлиоз Гектор — Жизнь и творчество 2013 ҫулхи Ҫу уйӑхӗн 12-мӗшӗнче архивланӑ.
http://www.peoples.ru/art/music/composer/berlioz/
Les premières armes du jeune Berlioz : la Messe Solennelle. Jean-Paul Penin
Записи произведений Гектора Берлиоза 2009 ҫулхи Пуш уйӑхӗн 2-мӗшӗнче архивланӑ.
Песни Берлиоза: партии фортепиано/голоса 2007 ҫулхи Юпа уйӑхӗн 13-мӗшӗнче архивланӑ.
Hector Berlioz Catalogue des oeuvres

Вуламалли

Гектор Берлиоз. Мемуары. Пер. Оссовский, Александр Вячеславович, Издание Ник. Финдейзена, Санкт-Петербург, 1896 год
Берлиоз Г. «Дирижер оркестра»
Хохловкина А. Берлиоз. М. Г., 1966
Берлиоз Г. Мемуары. М., 1967
Берлиоз Г. Избранные письма, тт. 1-2. М., 1984-1985
Берлиоз Г. «Концерты Рихарда Вагнера. Музыка будущего»
Жан Люсьен Адольф, «Hector B.» (1882);
Hippeau, «В., l’homme et l’artiste» (3 т., Пар, 1863-85);
Ernst, «De l’oeuvre dramatique de H. B.» (1884);
Pohl, «H. B. Studien u. Erinnerungen»;
Трифонов, «Гектор Б.» («Вестник Европы (1866-1918)|Вестник Европы», 1885, IX—X).