Селон чĕлхи
Село́н чĕлхи[1] (çаплах сели́ [2]; лат. sēļu valoda, лит. sėlių kalba) — селсен (селон) балти чĕлхи. XIV ĕмĕрĕн варрине çити Селонире: Даугава юханшывран кăнтăралла (кăнтăр-тухăç Латви, çурçĕр-тухăç Литва) сарăлнă пулнă, Селпилс тĕп хула шутланнă. Латыш тата литва чĕлхисем хĕссе кăларнă, вырăнти калаçусенче, ономастикăра юлнă.
| Селон чĕлхи | |
|---|---|
| Тăван ячĕ: | паллă мар |
| Патшалăхсем: | Литва, Латви |
| Регионсем: | Селия |
| Статус: | çухалнă чĕлхе |
| Çухалнă: | XIV ĕмерĕн варри |
| Классификаци | |
| Категори: | Еврази чĕлхисем |
| Индоевропа йышĕ | |
| Чĕлхе кочĕсем | |
| ISO 639-1: | |
| ISO 639-2: | |
| ISO 639-3: | sxl |
| Çавăн пекех пăхăр: Проект:Лингвистика | |
Истори тата ареал
тӳрлет
вĕçĕнче)
Лингвистикологи
тӳрлетМорфологи
тӳрлетСелон гидронимĕсен çакнашкал аффикссем : -aj- (Almajà, Indrajà, Kamajà, Lakajaĩ), -uoj- (Lazduojà, Zadúojas), -as-/-es- (Čẽdasas, Svė́dasas, Zãrasas, Bradesà, Laukesà), -ēt- (Barškėtà, Drisvėtà), -īkšt- (Anykštà, Lúodkštis)Дини П. Балтийские языки. — М.: ОГИ, 2002. — ISBN 5-94282-046-5</ref>.
Асăрхавсем
тӳрлет- ^ Дини П. Балтийские языки. — М.: ОГИ, 2002. — ISBN 5-94282-046-5
- ^ Топоров В. Н. Балтийские языки // Языки мира. Балтийские языки. — М.: Academia, 2006. — ISBN 5-87444-225-1
Литература
тӳрлет- Дини П. У. Балтийские языки / Под ред. и с предисл. В. Н. Торопова, пер. с итал. А. В. Тороповой. — М.: ОГИ, 2002. — ISBN 5-94282-046-5
- Топоров В. Н. Балтийские языки // Языки мира. Балтийские языки. — М.: Academia, 2006. — ISBN 5-87444-225-1
- Kabelka J. Baltų filologijos įvadas. — Vilnius: Mokslas, 1982. — P. 81—85. — 150 p.
Каçăсем
тӳрлет- Балтийские языки в Реестре языков мира