Мунча
Мунча (лат. balneum е грек βαλανέιον) — кĕлеткене пĕр харăсах вĕри шывпа тата сывлăшпа (чăваш тата Рим мунчи) е хӳрӳ пăспа (турккă, вырăс тата финн мунчи) ятарласа тунă пӳлĕм. Çак ăнлава çын мунчара тăвакан е унпа çыхăннă мĕнпур ĕç-пуç комплексне кĕртеççĕ.
Үгэс буолбут нуучча өйдөбүлүгэр баанньык киһи сылаас (итии) мытиеҕа (паарнай баанньык техническэй форматыгар) уу уонна итии салгын дьайыытын кытары (турецкай уонна Римскэй баанньыктарга) эбэтэр паараҕа (нууччалар паровой уонна финскэй баанньыктарга) тэриллиэхтээх дьиэ. Сотору кэминэн бүтүн Россиятааҕы баанньык өйдөбүлүгэр бүтүн комплекс (сороҕор эмтиир- сэрэтэр, реабилитационнай-чөлүгэр түһэрэр, аралдьытар, культурнай (ритуальнай) уонна досуговай сыалларга итии уунан быһаччы ситимнээх) киллэриллэр.[1]
Кунçул
тӳрлетКашни халăхăн[ан тĕлĕнтер!!!] мунча тăвас тата мунча кĕрес йăлан йĕрки пур.
Мунча Вăтам ĕмĕрсенче
тӳрлетКашни халăхăн мунча тĕсĕсем
тӳрлетКашни халăхăн[чăнах-и?] мунча тăвас тата мунча кĕрес йăлан йĕрки пур.
Чăваш мунчи
тӳрлетЧăваш мунчи — чăвашсен çăвăнмалли вырăн, çурт. Вĕсене шуррисемпе хурисене пайлаççĕ[чăнах-и?].
Вырăс мунчи
тӳрлетЙăла йĕркипе вырăс (ял) мунчине икĕ тĕслĕ тăваççĕ[чăнах-и?]:
- хура мунча
- шурă мунча
Мунча пирки — литературăра тата ӳнерте
тӳрлетКăсăклă хыпарсем
тӳрлет- "Мунча" сăмахран "му(н)чала" тухать, вырăса — мочалка палăртупа — куçать[çăлкуç кирлĕ].
- Çаплах, "ăшă пар" сăмах çаврăнăшĕ вырăсла "ошпарь" палăртăва каять[çăлкуç кирлĕ].
Çавăн пекех
тӳрлетВуламалли
тӳрлет- Бани и портомойни. — В кн.: Фальковский Н. И. Москва в истории техники. — М.: Московский рабочий, 1950, Стр. 162—167.Фальковский Н. И.
- Дубровский В. И., Дубровская А. В. . — М.: Владос-пресс, 2008. — ISBN 978-5-305-00221-8
Асăрхавсем
тӳрлетКаçăсем
тӳрлет- Мунчасем: вăтам ĕмĕрсенчи ӳкерчĕксен пухăмĕ. 2012 ҫулхи Пуш уйӑхӗн 16-мӗшӗнче архивланӑ.