Жан Кокто

Жан Кокто
	Жан Кокто
	фр. Jean Cocteau
	; Кокто, 1923 çул
Çуралнă чухнехи ят:	Жан Морис Эжен Клеман Кокто
Çуралнă вăхăт:	1889 çулхи утăн 5-мĕшĕ
Çуралнă вырăн:	Мезон-Лаффит, Иль-де-Франс, Франци
Вилнĕ вăхăт:	1963 çулхи юпан 11-мĕшĕ
Вилнĕ вырăн:	Милли-ла-Форе, Иль-де-Франс, Франци
Гражданлăх:	Франци
Ĕçлев тĕсĕ:	XX ĕмĕрти Франци прозăçи, драматургĕ, сценарисчĕ, кинорежиссёрĕ
Пултарулăх çулĕсем:	1908—1963
Тĕлĕ:	Сюрреализм
Жанр:	драма, трагеди
Ĕçсен чĕлхи:	франци
Алпусни:
jeancocteau.net
Lib.ru сайтри пултарулăх ĕçĕсем

Жан Кокто (фр. Jean Cocteau – ʒɑ̃ kokto) — Франци çыравçи тата ӳнерçи. 1889 çулхи утăн 5-мĕшĕнче çуралнă, 1963 çулхи юпан 11-мĕшĕнче çут тĕнчерен уйрăлнă.

Кун-çулĕпе ĕçĕ-хĕлĕ

Унăн ашшĕ адвокат пулса ĕçленĕ тата ӳнер хевтине кăмăлланă. Жан 9 çулта чух хăй çине ал хурать. Пĕлӳсене йĕркипех получил систематического образования. 1910-мĕш çулсем варринчен Парисăн хевтелĕх ушкăнĕсене хутшăнать, М. Прустпа, А. Жидпа, С. Дягилевпа, П. Пикассопа, Э. Сатипе тата урăх пултаруллă çынсемпе паллашать, сюрреалистсемпе хăйĕн шухăш-ĕмĕчĕсемпе пуянлатать (тепĕртакран А. Бретонпа хирĕçсе каять), каярах Жан Марепе тата Эдит Пиафпа туслашать.

Унсăр пуçне, Кокто Жан Деланнуа фильмĕсен («Пĕрмайхи таврăну», 1943; «Клев еликĕ», 1960), Робера Брессона («Булон вăрманĕн хĕрарăмĕсем», 1949 тата урăх.) сценарисчĕ пулса ĕçлет.

Пултарулăх

Поэзи

La lampe d’Aladin (1908)
Le prince frivole (1909)
Odes (1914)
Cap de Bonne-Espérance (1918)
Escales (1920)
Vocabulaire (1922)
Plain-Chant (1922)
Prière mutilée (1922)
La Rose de François (1923)
L’Ange Heurtebise(1925)
Cri écrit (1925)
Opéra (1926)
Éloge de l’Imprimerie (1929)
Mythologie (1934)
Énigme (1939)
Allégories (1940)
Léone (1944)
La Crucifixion (1946)
Le Chiffre sept (1952)
La Nappe du Catalan (1952)
Dentelle d’éternité (1953)
Appogiatures (1953)
Clair-obscur (1954)
Paraprosodies (1958)
Gondole des morts (1958)
Cérémonial espagnol du Phénix (1960)
Le Requiem (1961)
Taches (1962)
Faire-part (1968, вилнĕ хыççăн)

Романсем

Le Potomak (1919)
Le Grand Écart (1923)
Thomas l’imposteur (1923)
Le Livre blanc (1928)
Les Enfants terribles (1929)
La Fin du Potomak (1940)

Эссе ĕçĕсем

Le Coq et l’Arlequin (1918)
Carte blanche (1920)
Le Secret professionnel (1922)
Le Rappel à l’ordre (1926)
Opium (1930)
Essai de critique indirecte (1932)
Portraits-souvenir (1935)
Mon premier voyage (1938)
Le Greco (1943)
Le Foyer des artistes (1947)
Jean Marais (1951)
Gide vivant (1952)
Entretiens sur le musée de Dresde (1957, с Луи Арагоном)
Le Cordon ombilical (1962)

Пьесăсем

Parade (1917)
Les Mariés de la tour Eiffel (1921)
Antigone (1922)
Roméo et Juliette (1924)
Orphée (1926)
La Voix humaine (1930)
La Machine infernale (1934)
L’École des veuves (1936)
Œdipe-roi (1937)
Les Chevaliers de la Table ronde (1937)
Les Parents terribles (1938)
Les Monstres sacrés (1940)
La Machine à écrire (1941)
Renaud et Armide (1943)
L’Épouse injustement soupçonnée (1943)
L’Aigle à deux têtes (1946)
L’Impromptu du Palais-Royal (1962)

Кинофильмсем

1932 — Кровь Поэта (фр. Le Sang d'un poète)
1945 — Красавица и Чудовище (фр. La Belle et la Bête)
1947 — Двуглавый Орел (фр. L'Aigle à deux têtes)
1948 — Ужасные Родители (фр. Les Parents terribles)
1949 — Орфей (фр. Orphée)
1952 — фр. Villa Santo-Sospir (к/м)
1959 — Завещание Орфея (фильм) (фр. Le Testament d'Orphée)

Вырăсла пичетленнисем

Петух и арлекин. СПб: Изд-во «Кристалл», 2000
Сочинения в 3-х тт. М.: Аграф, 2001
Портреты-воспоминания. СПб: Изд-во Ивана Лимбаха, 2002

Палăртнă чысĕсем

1955 çулта Франци Академийĕн пайташĕ,
Бельги Патша Академиийĕн пайташĕ пулса тăрать.
Чыс Легион орденĕн командорĕ,
Малларме академийĕн пайташĕ,
Тĕнчери чылай халăх академийĕн пайташĕ,
Канн кинофестивалĕн чыслă президенчĕ,
Джаз академийĕн пайташĕ.
Жан Кокто вилнĕ Мийи-ла-Форе хулара музей-çурчĕ ĕçлет.

Вуламалли

(Акăлчанла) Crosland M. Jean Cocteau; a biography. New York: Knopf, 1956.
(Акăлчанла) Oxenhandler N. Scandal & parade: the theater of Jean Cocteau. New Brunswick: Rutgers UP, 1957.
(Акăлчанла) Fowlie W. Jean Cocteau: the history of a poet’s age. Bloomington: Indiana UP, 1966
(Франcла) Lange M. Cocteau: Prince sans royaume. Paris: J.-C. Lattès, 1989
(Франcла) Touzot J. Jean Cocteau. Lyon: Manufacture, 1989
(Франcла) Caizergues P. Jean Cocteau, quarante ans après: 1963—2003. Montpellier: Centre d'étude du XXe siècle, Université Paul-Valéry, Montpellier III; Paris: Centre Pompidou, 2005
(Франcла) Jemma-Jejcic M. Jean Cocteau ou l'énigme du désir. Ce que le poète apprend au psychanalyste. Ramonville Saint-Agne: Editions Eres, 2006
(Вырăсла) Маре Ж. Непостижимый Жан Кокто. М.: Текст, 2003

Каçăсем

Медиафайлы по теме Жан Кокто с Викисклада.
(Вырăсла) Жан Кокто Максим Мошков вулавăшĕнче
(Франcла) Официаллă сайт 2015 ҫулхи Нарӑс уйӑхӗн 12-мӗшӗнче архивланӑ.
(Франcла) Leonicat club 2009 ҫулхи Пуш уйӑхӗн 11-мӗшӗнче архивланӑ.
(Вырăсла) ЖЖ-пĕрлĕх, Жану Коктона халалласа