Ăспуç

Ăспуç — харкамлăхăн, ушкăнăн палли, палăрăмĕ; ырлăх, телей тупас тесе мелсемпе меслетсене эффективлăн усă курма пулăшать. Платон ăна кардиналлă кирлĕлĕхсен шутне кĕртнĕ^[2]^[3]; вăл çичĕ кирлĕлĕхрен пĕри^[3].

Ăспуç аллегорийĕ Тициан. Çÿлте çапла ăнлантарнă: «Иртни çине таянса çын паян, пуласхишĕн ăнтăлса, ăспуçпа пурăнать»^[1]

Асăрхавсем

^ Соколов М. Н. Мистерия соседства. К метаморфологии искусства Возрождения. — М.: Прогресс-Традиция, 1999.
^ Благоразумие — статья из Новой философской энциклопедии
^ ¹^тата² Lawrence C. Becker, Charlotte B. Becker. Encyclopedia of Ethics. — Taylor & Francis, 2001.

Каçăсем

Фома Аквинский. Сумма теологии. Ч3. Большой трактат о главных добродетелях, о рассудительности. Вопрос 47. О рассудительности как таковой2019 ҫулхи Пуш уйӑхӗн 2-мӗшӗнче архивланӑ. (de prudentia)

Çăлкуç — «https://cv.wikipedia.org/w/index.php?title=Ăспуç&oldid=788996»