Перпетуум мобиле

Перпетуум мобиле (лат. Perpetuum Mobile) — хăйне панă энергирен нумайрах усăллă ĕç туса пама пултаракан ăсра курăмлă хатĕр.

Ултавлă перпетуум мобиле, кусса куçакан чăмăрсемпе. 1915.

Перпетуум мобиле двигателĕсен хальхи классификацийĕ тӳрлет

Кун-çулĕ тӳрлет

Перпетуум мобиле шутласа кăларнă «ăслайсем» тӳрлет

 
Орфиреусăн перпетуум мобилĕ

Асăрхавсем тӳрлет

Вуламалли тӳрлет

  • Вознесенский Н. Н. О машинах вечного движения. М., 1926.
  • Ихак-Рубинер Ф. Вечный двигатель. М., 1922.
  • Кирпичёв В. Л. Беседы по механике. М.: ГИТЛ, 1951.
  • Мах Э. Принцип сохранения работы: История и корень его. СПб., 1909.
  • Михал С. Вечный двигатель вчера и сегодня / Пер. с чеш. И. Е. Зино; Предисл. А. Т. Григорьяна.. — М.: Мир, 1984. — 256 с. — 100 000 экз.
  • Орд-Хьюм А. Вечное движение. История одной навязчивой идеи. М.: Знание, 1980.
  • Перельман Я. И. Занимательная физика. Кн. 1 и 2. М.: Наука, 1979.
  • Петрунин Ю. Почему идея вечного двигателя не существовала в античности? 2009 ҫулхи Ҫу уйӑхӗн 15-мӗшӗнче архивланӑ. // Петрунин Ю. Ю. Призрак Царьграда: неразрешимые задачи в русской и европейской культуре. — М.: КДУ, 2006, с. 75-82

Каçăсем тӳрлет

Шаблон:Двигательсем