Юрату

Юрату сăмахĕн ытти пĕлтерĕшĕсем те пур. Юрату (пĕлтерĕшсем) пăхăр

Юрату — çынсене пĕр пĕрне туртакан, пĕрле пулас килтерекен вăйлă туйăм^[1]^[2].

Тăван юратăвĕ

Амăшĕ хăйĕн ачине юратать, уншăн хăйĕн пурнăçне те шеллемест.

^ Толковый словарь Ожегова / mirslovarei.com (2009 çулхи Утӑ уйӑхӗн 3-мĕшĕнче тĕрĕсленĕ.)
^ БСЭ, 3-е издание 1969—1978, СЭ, статья «Любовь» (2009 çулхи Утӑ уйӑхӗн 3-мĕшĕнче тĕрĕсленĕ.)

Большой толковый психологический словарь/Ребер Артур: Пер. с англ. — М.:Вече, АСТ, 2000. ISBN 5-7838-0606-4
Ильин Е. П. Эмоции и чувства. — СПб:Питер,2001.—752 с ISBN 5-318-00236-6
Д. Чавдарова. Метафора «любовь — пища» в русской литературе XIX века // Алфавит: Строение повествовательного текста. Синтагматика. Парадигматика. — Смоленск: СГПУ, 2004, с. 222—230
В. Дроздов. Мистическая любовь в иранском суфизме // Востоковедение: Филологические исследования. Вып. 26: Сб. статей. — СПб, 2005, с. 129—138
Fromm, Erich. The Art of loving. An Enquiry into the Nature of Love. N.Y.: Harper & Row, 1956.
А. П. Слободяник. Любовь, определение 2009 ҫулхи Ҫу уйӑхӗн 21-мӗшӗнче архивланӑ. // «Психотерапия, внушение, гипноз». Киев, «Здоров’я», 1977, с. 345—346
Иванченко, Г. В. Логос любви. — М.: Смысл, 2007. — 6,5 п.л. — ISBN 978-5-89357-236-0