Фронда
Фро́нда (фр. Fronde [fʁɔ̃{{|d}}]?, тӳр. «праща» ?) — Францире 1648—1653 çулсенче правительствăна хирĕçле пулса иртнĕ пăлханусенен палăртса кăтартни, чăннипе граждан вăрçи теме те пулать. «Малтанхи», «парламент» (1648—1649 çç.) тата «кайранхи», «Принцсен фрондине» (1650—1653 гг.) уйăраççĕ[1].
Хальхи саманара «фронда» термин (çаплах унран пулса тухнă «фрондăла», «фрондёр» тата ур. сăмахсем) влаçе килĕштерменни пĕлтерет, анчах та сăмахсемпе кăна[2].
Парламентри фронда
тӳрлетБиблиографи
тӳрлет- «Мемуары герцога де Навайля…», перевод Я. С. Семченкова(выр.)
- Sainte-Aulaire, «Histoire de la fronde»;
- Bouchard, «Les guerres de religion et les troubles de la f. en Bourbonnais» (1885);
- Chéruel, «Histoire de France pendant la minorité de Louis XIV»;
- «Histoire de France sous le ministère de Mazarin» (П., 1879
- Лависс и Рамбо, «Всеобщая история» (М., 1899, т. 6).
Ӳнерлĕ литература
тӳрлет- Александр Дюма. Çирĕм çул иртсен
- Александр Дюма. Хĕрарăмсен вăрçи
- Александр Дюма. Людовик XIV. Биографи.
Асăрхавсем
тӳрлет- ^ Глава V. Феодально-абсолютисткая Франция во второй половине XVII в.. Начало царствования Людовика XIV. Фронда и ее последствия
- ^ «Эатеэн çырнипе, Фронда шпагăпа мар, тĕкпе ытларах çапăçнă. Пĕр çын каланипе: „Парламентре тавлашнă, лĕпĕртетнĕ, çапла вара пĕтĕм тарăху сăмахсене кĕнекесене кĕрсе сӳрĕлнĕ“» [1](ĕçлемен каçă).
Каçăсем
тӳрлет- Фронда // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.