Тăтăшлăхла пулаяслăх

Тăтăшлăхла пулаяслăх — пĕр евĕрлĕ тата пăхăнманлăхлă эксперименсем ирттернĕ чухне мĕнле те пулин пулăма сăнассин танлаштаруллă тăтăшлăхĕн чикки. Çапла вара

,

кунта  — мĕнпур сăнавсен йышĕ,  — уйрăм пулăма сăнанин шутлавлăхĕ[1][2].

Тăтăшлăхла пулаяслăх ăнлавĕ пулаяслăха интерпретациленин меслечĕсенчен пĕри пулса тăрать. Ытти интерпретацисем: логикăлла пулаяслăх тата субъективлă пулаяслăх[3]. «Тăтăшлăхла пулаяслăх» тенисĕр пуçне ун пирки ăслав литературинче тата «статистикăлла пулаяслăх»[4], «физикăлла пулаяслăх»[5], «эмпирикăлла пулаяслăх»[6], «объективлă пулаяслăх»[6] е ахаллĕн кăна «пулаяслăх»[7] теççĕ.

Асăрхавсем

тӳрлет
  1. ^ Richard von Mises, Probability, Statistics and Truth, new York, Macmillan, 1939.
  2. ^ Hans Reichenbach, The Theory of Probability, Berkeley, Callifornia, Univerrsity of California Pess, 1949.
  3. ^ Hajek Alan. (2007). Interpretation of probability. In The Stanford Encyclopedia of Philosophy, ed. Edward N. Zalta.
  4. ^ Карнап Р. Философские основания физики: Введение в философию науки/ Пер. с англ., предисл. и коммент. Г.И. Рузавина. Изд. 4-е. – М.: Издательство ЛКИ, 2008. – 360 с.
  5. ^ Maher Patrick, (2010). Explication of Inductive Probability. Journal of Philosophical Logic 39 (6): 593-616.
  6. ^ 1 тата 2 Zabell S.L. (2004). Carnap and the Logic of Inductive Inference. In Dov M. Gabbay, John Woods & Akihiro Kanamori (eds.), Handbook of the History of Logic. Elsevier 265-309.
  7. ^ Колмогоров А.Н. К логическим основам теории информации и теории вероятностей, в сб.: Проблемы передачи информации, т. 5, в. 3, М., 1969.

Çавăн пекех

тӳрлет