Историзм

Истори́зм:

Историзм (меслет) — метод, ăслăх меслечĕ.
Историзм (философи) (историцизм) — нимĕç философийĕнчи шкул (XIX ĕмĕр — XX ĕмĕр пуçламашĕ), аталантарканасем: В. Дильтей, Г. Зиммель, Ф. Мейнеке, Г. Риккерт, М. Вебер, Э. Трёльч^[1].
Историзм (лингвистика) — авал усă курнă, халĕ вара манăçнă е манăçса пыракан сайра сăмах.
Историзм (архитектура) — архитектурăри тата декоративлă ÿнерти ен (тĕпрен илсен XIX ĕмĕрте шăтса тухса каярахпа та аталаннă).

Асăрăхавсем

^ Реале Дж., Антисери Д. Западная философия от истоков до наших дней: В 4 т. СПб., 1994—1997.

Вуламалли

Горюнков С.В. Историзм: кризис понятия и пути его преодоления // Электронный журнал «Знание. Понимание. Умение». — 2010. — № 4 — Культурология.
Кузнецова Т. Ф. Историзм и тезаурусный анализ культуры // Электронный журнал «Знание. Понимание. Умение». — 2008. — № 9 — Комплексные исследования: тезаурусный анализ мировой культуры.

Ку страницăра эсир пĕр ятлă, анчах та тĕрлĕ пĕлтерĕшлĕ статьясен ят-йышне куратăр.
Енчен те эсир кунта урăх статьяран лекрĕр пулсан, çав статьяри каçăна тĕрĕс статья çине куçаракан каçă çине улăштарăр.

[1] Реале Дж., Антисери Д. Западная философия от истоков до наших дней: В 4 т. СПб., 1994—1997.

[1]