Имеон (ту)
Имеон (çавăн пекех- Имаон, Имей тăвĕсем) – Вăтам Азири Гиндукуш, Памир тата Тянь-Шань тăвĕсен пĕрлештернĕ авалхи ячĕ. Çак ту тăрăхне VII ĕмĕрте Анани Ширакаци туса хатĕрленĕ эрменсен „Ашхарацуйц” географи атласĕнче çырса кăтартнă.[1][2]
„Ашхарацуйцра” кăтартнă тăрăх, Гиндукушпа Памир хушшинче пăлхарсем пурăннă. Пăлхарсем Имеон тăвĕсем çинче пурăннине çавăн пекех Агафий Миринейский, Феофилакт Симокатта тата Михаил Сириец хронистсем каланă.[1][3][4][5].
Ту умĕнче, пăлхарсенчен çурçĕрелле, Саксем, Массагетсем, Эфталитсем тата ур. пурăннă
II ĕмĕрти Александри географĕ Птолемей Имай туне Индирен çурçĕрелле кăтартать.[6]. Имав тесе палăртса, çак тусем пирки V ĕмĕрте пурăннă Орозий историк те асăннă, вĕсене вăл Тĕп Азире, Китай çывăхĕнче, вырнаçтарнă.[7]
Асăрхавсем
тӳрлет- ^ 1 тата 2 Eremian, Suren. Реконструкция карта Средней Азии из «Ашхарацуйца».
- ^ Shirakatsi, Anania, The Geography of Ananias of Sirak (Asxarhacoyc): The Long and the Short Recensions. Introduction, Translation and Commentary by Robert H. Hewsen. Wiesbaden: Reichert Verlag, 1992. 467 pp. ISBN 978-3-88226-485-2
- ^ Бакалов, Георги. Малко известни факти от историята на древните българи. Списание Наука. Съюз на учените в България. Том 15 (2005) Книжка 1. (полхарла)
- ^ Димитров, Божидар. Българите и Александър Македонски. София: Издателство Тангра, 2001. 138 стр. (полхарла) ISBN 954-9942-29-5
- ^ Добрев, Петър. Непознатата древна България. София: Издателство Иван Вазов, 2001. 158 стр. (полхарла) ISBN 954-604-121-1
- ^ Клавдий Птолемей, «Руководство по географии», кн. 1, гл. 12, 16 2016 ҫулхи Пуш уйӑхӗн 4-мӗшӗнче архивланӑ.
- ^ Орозий, кн.1
 |
Ку вĕçлемен статья. Эсир статьяна тӳрлетсе тата хушса проекта пулăшма пултаратăр. Çак асăрхаттарнине май пулсан тĕрĕсреххипе улăштармалла. |