Диадема
Ку терминăн урăх пĕлтерĕшсем пур, Диадема (пĕлтерĕшсем) пăхăр.Диаде́ма (грек Διάδημα diadeo грек сăмахĕ, «тивĕçтер» е «çирĕплет»; çаплах, çак термин иккĕ грек: приставка "диа-" "διά-": "витĕр тухни", "витĕр çул", тата "Демос" — "δῆμοζ" халăх сăмахсене пĕлтерет. Апла, çак сăмахсен çыхлавĕ "халăхсене çул уçса пыни" пулать, камăн çав япала пур, халăхсен çулпуçĕ шутланать) — кăшăл евĕр пуç капăрлатăвĕ. Тăтăшах кăшăла ункă пек мар, уçă тăваççĕ. Хăшпĕр чухне диадема кăшăл пек те мар, ăна çӳç çине лартаççĕ.
Кун-çулĕ
тӳрлетЧи авалхи диадемăсем неолит тапхăрĕнче тупăнаççĕ. Авал тата вăтам ĕмĕрсенче вăл патша е мăчавăр символĕ шутланнă. Авалхи Грецире диадемăсем çавăн пекех вилнисен тĕнчине кĕмелли символĕ пулнă [1].
Çавăн пекех
тӳрлетВуламалли
тӳрлет- Диадема // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
Асăрхавсем
тӳрлет- ^ Малкова Е.М. Украшение или символ: диадема в произведениях древнегреческого искусства // Актуальные проблемы теории и истории искусства: сб. науч. статей. Вып. 3. / Под ред. С.В. Мальцевой, Е.Ю. Станюкович-Денисовой. – СПб.: НП-Принт, 2013. С. 30–42. – ISSN 2312-2129
Каçăсем
тӳрлет- Jona Lendering, «Diadem» 2016 ҫулхи Чӳк уйӑхӗн 10-мӗшӗнче архивланӑ.
- Новый Энциклопедический Словарь, Рипол Классик, Москва, 2004