Джут (чĕлкĕм)
Ку терминăн урăх пĕлтерĕшсем пур, пăхăр Джут.Джут — çав ятлă ретри ÿсентăрансенчен илекен натураллă пир-авăр чĕлкĕмĕ.
Михĕсем, канатсем, кавирсем, сĕтел-пукан пусмисем тăваççĕ[1]. Джута абельмош чĕлкĕмĕпе те хутăштарса усă кураççĕ[2].
ЛитератураПравить
- Джут // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
- Пенька // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.
- Кабель // [Инкерман — Кальмар-зунд]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. Д. Сытина, 1913. — (Военная энциклопедия : [в 18 т.] / под ред. К. И. Величко … [и др.] ; 1911—1915, т. 11)
- {{{пуçелĕк}}}. — Т. 1.
АсăрхавсемПравить
- ^ Джут // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 4 т. — СПб.: 1907—1909.
- ^ Техническая энциклопедия, 1927
