Вече

Вече (пӗтӗм славян; {{славян вѣтъ}} — канаш) — авалхи тата вӑтамӗмӗр Руҫри тата ытти пур славян халӑхӗсен ирхи феодаллӑ пӗрлӗхӗн патшалӑхӗ чӑмӑртаниччен — пӗрлӗх ӗҫӗсене сутса-явасси тата пӗрлӗхе кирлӗ политикалла тата и этеплӗх пурнӑҫен ҫивӗч ыйтӑвӗсене шутласа татас тӗллӗ халӑх пухӑвӗ; славян патшалӑхӗсен ҫӗрӗсенчи тӳрӗ демократин историллӗ калӑпӑшӗсенчен пӗри.

Новгород хулинчи вече. А. П. Рябушкин, XIX ӗ. в.

Вече пайташӗсем — ирӗклӗ кил-йышсен (йӑх, ӑру тата ыт. те) енчен «арӑсем» пулма пултарнӑ. Весен вечери витӗмлӗхӗ вӗсен пӗрлӗхри социаллӑ вырӑнӗнчен килнӗ. Упӑшки вилсен кил-йыш енчен вечере арӑмӗ хутшӑннӑ.

Вече сӳтсе татакан ыйтусем скандинавсен тингӗпе тата англосаксонсен витенагемочӗпе ҫывӑх.

Вуламалли

• Гуреев М. В. Специфика политического сознания новгородцев. Взгляды на республику и монархию // Новгородика-2008. Вечевая республика в истории России. Материалы Международной научно-практической конференции 21—23 сентября 2008 г. Ч. 2. — Новгород: Изд-во НовГУ, 2009. — 352 с. С. — 191—201.
• Лукин П. В. «Народные собрания» у восточных славян: возможности сравнительного анализа // Древняя Русь. Вопросы медиевистики. 2004. № 3(17). — С. 5-11.