Бухара ханлăхĕ

Бухара ханлăхĕ (перс. خانات بخارا‎; узб. Buxoro xonligi) — 1500 - 1785 ҫулсенчи, Вӑтам Азири хальхи Узбекистан, Таджикистан, Туркмени, Казахстан, Афганистан, Киргизи, Иран, Китай ҫӗрӗсенче вырнаҫнӑ Узбек патшалӑхӗ пулнӑ.

Бухара ханлăхĕ

Бухара ханлăхĕ, Хива ханлăхĕ тата Коканд ханлăхĕ пек, Вӑтам Азири виҫӗ узбек ханлăхĕсенчен пӗри пулнӑ.

Бухара ханлăхĕ тесе тата сайра мар унӑн малашнехи патшалӑхне йышӑннӑ 1785 - 1920 ҫулсенчи — Бухара эмиратнӗ каланӑ.

Вуламалли тӳрлет

  • Д. Ю. Арапов Бухарское ханство в русской востоковедческой историографии. М. Изд-во МГУ, 128 с., 1981.
  • Н. Ханыков, «Описание Бухарского ханства» (СПб., 1843).
  • Н. Ф. Бутенев, статьи о минеральных богатствах Б. («Горный Журнал», 1842);
  • П. Савельев, «Бухара в 1835 г., с присоединением известий обо всех европейских путешественниках, посещавших этот город до 1835 г.» (СПб., 1836);
  • Д. Н. Логофет Страна бесправия. Бухарское ханство и его современное состояние. М., 1908; 2-е изд. М., УРСС, 2010, 241 с.
  • Ж. Тулибаева, «Казахстан и Бухарское ханство в XVIII — первой половине XIX вв.» (Алматы, 2001).
  • Абдуррахман-и Тали. История Абулфейз-хана. — Ташкент: Изд. АН УзССР, 1959.
  • Мир Абдуль-Керим Бухарский. История Средней Азии // Материалы по истории туркмен и Туркмении. — М.-Л.: АН СССР, 1938. — Т. 2.
  • Мир Мухаммед Амин-и Бухари. Убайдалла-наме. — Ташкент: АН УзССР, 1957.

Каҫӑсем тӳрлет